Всемирный день поэзи: поэты Нурлата

Андриян Григорьев

Снова западный циклон:
На дорогах лужи
И капельный перезвон
Вместо зимней стужи.

Что-то слишком зачастил
Этот гость незваный,
Все попутал, замутил
И расстроил планы.

Сапоги за место лыж
Люди надевают,
Глыбы льда, срываясь с крыш,
Землю сотрясают.

Слабым стал иммунитет,
Вирусы храбрее.
В довершение всех бед -
Кашель, ринорея.

Заболели я и ты, -
ОРВИ заразна;
Капли капаем в носы
На постелях разных…

День не в труд, а ночь не в сон,
На душе ненастье;
Атлантический циклон
Не приносит счастье.

Антонина Халипова
Навруз
Девица красная - Весна
Явилась к нам сегодня,
Ступает павою она
Походкой благородной.

Пришла с улыбкой и теплом,
Чиста, как смех ребенка,
Играет солнечным лучом,
Звенит капелью звонкой.

К Зиме с поклоном подошла,
С почтеньем поклонилась:
«Я с обновлением пришла,
Как Новый Год явилась».

Вздохнула матушка-зима,
С плеча снимая груз:
«Добро пожаловать, Весна!
Привет тебе, Навруз».

Лидия Тимофеева
Мой Нурлат
Быть может, не хватало широты.
Быть может, планки слишком поднимала.
Но не упрашивал остаться ты,
Когда с билетом я стояла у вокзала.
А может, знал - напрасно убеждать,
Не удержать уютной клеткой птицу.
И я умчалась свой Эдем искать,
Перевернув любви твоей страницу.
А ты остался, милый мой Нурлат,
С перроном станционным и гудками,
Где у вагонов бабушки стоят,
Проезжих угощая пирожками…

А ты остался, чтоб через года,
Когда в цвету вишневая поляна,
Ждала я с ностальгией поезда
До станции на юге Татарстана.
Все те же мальвы и акации кусты,
Рядки капусты в каждом огороде…
Здесь больше неподдельной простоты,
Доверчивость, как прежде, в обиходе.
Я их впитала с материнским молоком.
Жива, как степь, семи ветрам открыта.
И вкус полынной горечи знаком,
И запах колосящегося жита…
Кто я тебе? Былинка ковыля.
Непроходимы прошлого бурьяны.
Но живы в памяти у школы тополя
И первых чувств бурлящих океаны.
Корней своих забыть я не смогу,
Какие б не пройти перипетии.
Я в неоплатном у тебя долгу,
Кусочек крохотной большой России.

Владимир Васяев

Весенний холодный день
Тепла как будто не бывало,
Лишь только ветер повернул.
Враз с севера похолодало,
И вновь погодный нрав дерзнул.
Природа вся в тот день холодный
Сжимаясь, снова ждет тепла.
Шумят листвою благородной
Березы, липы и ветла.

А на полях гудят и ночью
С огнями в фурах трактора.
Весна давать тепла не хочет,
Но все же придет его пора.
Засветит солнце с небосвода,
Пригреет землю на полях.
Весна страдное время года -
Она вся в будничных делах.

Әлфия Төхфәтуллина
Язгы җил
Уйнаклап исте дә йомшак җил,
Тибрәтте күңелнең кылларын,
Кунып тал чыбыкка сыерчык,
Җырлады иң матур җырларын.

Хыялдай ашкынып очты ул,
Агачлар башына кагылып,
Шаярып сызгырды, тулганды,
Шаулады онтылмас көй булып.

Чәчләрен берәмләп санады,
Тузгытып толымын кызларның,
Әйләнеп бөтерчек шикелле,
Күтәрде юлларның тузанын.

Уйнаклап исте дә назлы җил,
Офыклар читенә йөгерде.
Таратып болытлар өерен,
Җил җиргә язларны китерде.

Роза Мәсләхова

Күңелкәем тулы сагыш,
Бүлешерме кайсыгыз,
Әйтегезче, ни эшлисез
Булса тирән кайгыгыз?

Каләмемне алыйм кулга,
Моңымны салыйм әле,
Моң төсмере нинди икән,
Төсләрен сайлыйм әле.

Йөрәктә әрнүле сагыш,
Кәгазь битләре салкын,
Каләм сөйли хәлләремне,
Бәгырьдә дөрли ялкын.

Яңакларымны пешереп
Кайнар яшьләрем ага,
Инде кайгылар кәгазьдә,
Сызылып таңнар ата.

Учакка куйдым язмамны,
Кәгазем утлар алды,
Ялкынланып яна-яна
Сагыштан көлләр калды.

Тынычланды күңел дәрьям,
Йөрәк сулкылдап алды,
Актарылган күңелкәем
Кинәт бушанып калды.

Фәүзия Мөхәммәтова

Кыйммәтләр үзгәргән чакта
Күп кыйммәтләр югалды:
Намус, вөҗдан дигән сүзләр
Телдән үк төшеп калды.

Әрсезлек алдан йөгерә,
Оятсызлык калышмый.
Хөсетлек мәйдан яулады,
Хәтта бил дә алышмый...

Кыйммәтләр үзгәргән чакта
Каш ясыйм дип чыкты күз.
Түрдән урын алырмы бер
Намус, вөҗдан дигән сүз?

Кыйммәтләр үзгәреп бетте,
Ни хикмәт, яши өмет.
Ышаныч какшаганда да
Өмет төшмәде җебеп.

Халыкта шундый әйтем бар:
"Шайтан гына өметсез".
Дөньяны үзгәртеп булмас
Югалган кыйммәтләрсез.

Илһамия

Туган якларыма кайтып барам,
Язлар килгәч кайтам әйләнеп!
Үткәннәрем белән хәтеремдә
Балачагым калган бәйләнеп.

Тамчы тамган урамнардан узам,
Һәр сукмагың таныш, авылым.
Сагынганмын, ахры, Чирмешәндә
Ак бозларның ташып агуын.

Туган якларыма кайтып киләм,
Тургайларын әллә сагындым?
Бураннары якын, җиле-кары
Туып үскән газиз авылның.

Гөлүсә Нугаева
Ләйсән яңгыр
Яңгыр ява җиргә, яз яңгыры
Юсын әле туган җиремне.
Яз бүләге сыерчыклар ыҗрлап,
Бәйрәм итәр чагы күңелнең.

Яз уята кышны йокысыннан
Бар җиһанны төреп ак нурга.
Басуларның юрганнары ачык,
Сузлып ятып сулый буразна.

Яз китерә безгә яшәү ямен
Бүләк итеп өмет чаткысы.
Барлык күңелләрне җанландырсын
Бәхет тулы өлеш тамчысы.

Андриян Григорьев

Ютра телей ҫук
Ютра чухне килес килет
Тӑван ҫӗре, тӑван киле -
Тӑвансене курас тесе ҫунать чӗре.
Ҫарта ҫакна туйсаччӗ эп,
Пит лайӑх халь ӑна пӗлеп -
Епле туртать тӑван киле, тӑван ҫӗре.
Аса илеп шутланине
Килме юлнин кашни кунне -
Пӗтме пӗлмерӗ юлашки - чи вӑрӑмми.
Тӑван енпе, тӑвансемпе
Пӗрле тахҫан пулманнипе,
Чӗре пӑлханчӗ ҫав кунра пӗр чарӑнми…
Хитре Хусан, хитре Мускав,
Таҫта инҫе каяҫҫӗ ав -
Телей шыраҫ расна ҫынсем, расна ҫӗрте.
Телей тупсан та хӑш чухне,
Хӑвна туйсассӑн ютрине,
Чӑн-чӑн телейлӗ пулаймасть унта чӗре.

Иван Актай
Эпир упрамасан, кам упрать-ха тата
Чӑваш пулнишӗн эп пӗртте кулянмастӑп,
Мӑнаҫланатӑп ҫеҫ пуҫа ухса.
Чӑвашсемпе чӑвашла калаҫатӑп
Атте-аннен пилне шая хурса.

Ҫак чӗлхене анне мана пилленӗ
Ҫуратса кун ҫути кӑтартнӑ чух.
Сӑпка юрри юрла-юрла ӳстернӗ,
"Лӑпкӑ ҫывӑр", - тесе аннӳ ҫумра пур чух.

Ах, вӑхӑтсем ҫаплах ӑҫта васкаҫ-ши?
Умра ак яшлӑх, ачалӑх иртрех-ши.
Виҫ ҫул юппи умӗнче эп тӑратӑп
Хӑш ҫулӗпе, аннеҫӗм, утам-ши?

Тӳрӗ ҫулпа утмашкӑн ҫӑмӑл пулмӗ,
Итле мана, ан туртӑш "юталла".
Ҫуралса ӳснӗ ҫӗршывӑмӑр анлӑ,
Ҫак ҫӗр ҫинче сан ҫирӗп тӑмалла.